In onze vorige blog schreven we dat alle thee, wit, groen, oolong en zwart, één en dezelfde bron heeft: de theeplant of Camellia Sinensis. Dan dringt zich al snel de vraag op: Wat zorgt dan voor de verschillende kleur, geur en smaak?
Het meest algemene antwoord ligt in de bereidingswijze van het theeblad. We zullen in latere blogs een poging doen om de verschillende stappen in het productieproces duidelijk toe te lichten. Maar eerst beginnen we met het plukken van de thee.
‘' Hui Tsung, een Chinese keizer uit het begin van de twaalfde eeuw, schreef in zijn alom gerespecteerde boek over thee, dat voor de Keizerlijke thee alleen de knop en het bovenste blad geplukt mocht worden. En uitsluitend door jonge maagden. Om de thee vervolgens in een gouden schaaltje te laten drogen in de zon.
Thee groeit in veel verschillende landen en sommigen gebieden wordt het hele jaar door thee geplukt, zoals in Zuid-West India, Sri Lanka en Oost-Afrika. In de meeste gebieden echter is er sprake van een theeseizoen. En spreekt men van een eerste pluk, tweede pluk en latere pluk, of soms van een lente oogst, een zomer oogst en een herfst oogst. In zijn algemeenheid kan men zeggen dat de eerste pluk de beste kwaliteit thee oplevert. Het aanbod is vaak schaars en de prijzen kunnen flink oplopen.
In China heet thee geplukt voor het Qing Ming festival (4-6 April) Ming Qian thee en thee van voor 20 april Yu Qian, ("vóór de regen"). In de Darjeeling, Noord India, spreekt men van 'flush', een first, second, monsoon en autumnal flush. In Japan kent men Shincha, letterlijk nieuwe thee, Ichibancha, eerste thee ofwel het hele eerste oogst seizoen, Nibancha, tweede oogst, Sanbancha, de derde - en Yonbancha, de vierde oogst, die soms pas in oktober plaatsvindt.
Voor de meest verfijnde theeën worden alleen de knop en de bovenste twee blaadjes geplukt, 'two leaves and a bud', voor de wat robuustere thee worden ook volgroeide bladeren mee geplukt. Voor oolongs worden soms wel vijf bladeren geplukt.
Het plukken vindt overal ter wereld op verschillende manieren plaats. Er wordt nog veel met de hand geplukt, veelal door pluksters die met korven op de rug de blaadjes in bosjes over de schouders gooien. Ook in de handpluk is onderscheid te maken zoals trekken en breken. In sommige gebieden worden scharen, messen of sikkels gebruikt. Maar er wordt ook hele goede thee machinaal geplukt. In Japan wordt zeer zorgvuldig op exacte lengte een maaimachine boven de rijen theestruiken gereden om deze vervolgens op de millimeter af te scheren.
Na de pluk wordt de thee voorzichtig in lucht doorlatende zakken verpakt - om de bladeren niet te beschadigen - en dan gaat de thee van het veld naar de fabriek voor de eerste behandeling. Daarover de volgende keer meer.
'